Το σχολείο μας βρίσκεται σε μία γειτονιά των Άνω Πατησίων, στην ενορία της Αγίας Βαρβάρας. Η περιοχή αυτή είναι κυρίως τα «Πατήσια» των παλαιών Αθηναίων. Το τέρμα της οδού Πατησίων, η «Αλυσίδα», όπου και ο σημερινός σταθμός Άνω Πατησίων ήταν επίκεντρο εορτασμού της Πρωτομαγιάς, με πολλές εξορμήσεις των Αθηναίων εκείνη την εποχή του έτους. Η περιοχή ορίζεται στα βόρεια από την Ριζούπολη, βορειοανατολικά και ανατολικά από τον συνοικισμό Κυπριάδου και το Γαλάτσι, νοτιοανατολικά και νότια από την Κυψέλη και τα Κάτω Πατήσια, και δυτικά από τον ποταμό Κηφισό. Βορειοδυτικά εκτείνονται οι Δήμοι Νέας Χαλκηδόνας και Νέα Φιλαδέλφεια, με όριο τον χείμαρρο Ποδονίφτη, αριστερό παραπόταμο του Κηφισού.

Στην ευρύτερη περιοχή των Πατησίων (μαζί και Νέας Ιωνίας, Νέας Φιλαδέλφειας και Χαλκηδόνας) αναπτύσσονται μεταξύ άλλων βιομηχανικές χρήσεις (εριουργία Δρακοπούλου, Παγοποιείο Φιξ κ.ά.) από τις αρχές του αιώνα, ακόμα και πριν την εγκατάσταση των προσφύγων, καθώς και μεγαλοαστικές κατοικίες ή εξοχικές επαύλεις, δείγμα των οποίων είναι η έπαυλη ή Βίλα Δρακόπουλου και η Έπαυλη Κλωναρίδη.

Πηγή: Βικιπαίδεια

Τα ονόματα των οδών της γειτονιάς μας. Η εργασία έγινε από τους μαθητές της Δ΄ τάξης του 139ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών.

Αντιγράφω από τον Γιώργο Λιαλιό της Καθημερινής: http://www.lifo.gr/team/patisia/30506

«Η περιοχή που σήμερα γνωρίζουμε ως Πατήσια ήταν ένα τοπίο γεμάτο χωράφια με κριθάρι, αμπέλια και μερικές διάσπαρτες εξοχικές κατοικίες με κήπους. Την περιοχή διατρέχει από τα 1885 το περίφημο Θηρίο, δηλαδή το τρένο στη διαδρομή του οποίου τρέχει σήμερα ο ηλεκτρικός. Σε αυτή την περιοχή, στα 1882 ξεκινά τη λειτουργία του το εργοστάσιο εριουργίας της εταιρείας Σ. Βεζανής και Σελάς {…} Η επιχείρηση πουλήθηκε το 1922 στην Ομόρρυθμη Εταιρία Κ. & Α. Δρακόπουλου, που συνέχισε τη λειτουργία του εργοστασίου με στροφή στη βαμβακουργία. Δίπλα από το εργοστάσιο ο Δρακόπουλος ανήγειρε μια έπαυλη και μερικές δεκάδες μέτρα πιο εκεί ένα βοηθητικό κτίριο σε νεοκλασικό ρυθμό, καθώς και ένα κτίριο γραφείων. Το εργοστάσιο σταμάτησε τη λειτουργία του κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Ο Δρακόπουλος πέθανε το 1977 σε ηλικία 97 ετών, αφήνοντας τις μετοχές του και όλη την ακίνητη περιουσία του στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (ΕΕΣ)».